Op flessen en kratjes is het de gewoonste zaak van de wereld. Zowel glas als plastic. Consumenten betalen dit als een soort borg. Aangezien ‘onderweg’ eea sneuvelt of niet ingeleverd kan worden verdampt een deel van deze inkomsten. En daarom rijst de vraag wat de impact zou zijn wanneer ook statiegeld op kleding wordt geïntroduceerd. Met alle goede bedoelingen om op die manier consumenten te willen stimuleren om herbruikbaar materiaal niet weg te gooien, maar het terug te brengen naar de producent, zodat het kan worden gerecycled, de grote vraag is of dit gaat werken.
Zelf zien we hier vooral een kostenverhoging van de producten voor de consument in.
Jammer, want een business model waarbij de consument het statiegeld krijgt aangeboden door de fabrikant (omdat deze zijn verantwoordelijkheid neemt voor de circulariteit) zou niet alleen de merk- en productkeuze kunnen bevorderen, maar ook een beloning betekenen voor goed gedrag. Zelf (Sport Partner) zien we hierin een krachtigere incentive.
